Een nieuw avontuur!
Blijf op de hoogte en volg Duanice
13 Juli 2015 | Argentinië, Buenos Aires
Gelukkig vloog ik niet alleen, Britte ging ook mee! We vlogen niet direct naar Buenos Aires, maar maakten nog even een tussenstop in Rome. We hadden op internet zo'n bus transfer geboekt die ons naar het centraal station in Rome zou brengen. Klein probleempje was wel dat we om 22.35 zouden landen, en om 23.00 de laatste bus ging. We zouden hoe dan ook moeten haasten. We liepen dan ook erg te stressen toen het vliegtuig 20 minuten te laat vertrok vanaf Schiphol. Gelukkig was de stewardess erg aardig en kregen we toestemming om onze koffertjes voorin bij de stewardessen te leggen zodat we meteen naar de bus konden rennen wanneer het vliegtuig was geland. We kwamen om 11 u stipt bij de bushalte aan, om erachter te komen dat de bus er nog niet eens was. Stond ik dan helemaal bezweet van het rennen in m'n lange zwarte broek met 30 graden. Onze bed en breakfast bleek letterlijk 30 meter van centraal station te zijn, dus dat was erg chill.
De wekker ging om 07.00 en het is een van de weinige keren in mijn leven geweest dat ik er daadwerkelijk in één keer uit ging. Ik heb namelijk al heel mijn leven naar Rome gewild en ben altijd al in de Klassieke Oudheid geïnteresseerd geweest (Ja, ik vond Latijn en KCV daadwerkelijk leuk op de middelbare school). Om half 9 stipt stonden we bij het Colosseum. Er stond toen al een rij van hier tot Tokio, maar gelukkig ging het allemaal erg snel. De guided tours begonnen pas half 11 ofzo, dus besloten we een audio tour te kopen. We hadden wel de beste dag uitgekozen voor Rome (not). Het was namelijk 36 graden en van simpelweg bestaan moest je al zweten. Wat we met de metro konden doen deden we dan ook, het was gewoon echt niet te harden. Helaas zijn er in het oude centrum van Rome niet veel metrolijnen dus moesten we alsnog bijna alles lopen. Na 10 minuten op het Forum Romanum rondgelopen te hebben vonden we het alweer genoeg. Normaal gezien zou ik me daar makkelijk 4 uur kunnen vermaken, maar door de hitte was alles iets minder leuk. Vervolgens hebben we in de buurt van de Spaanse trappen heerlijk pasta gegeten en wijn gedronken. We bestelden maar meteen een fles, want een glas was 5 euro, en een fles 11 euro. Nou ja, dan moet je geen twee keer nadenken. Helaas bleek dit niet een heel goed idee te zijn geweest. Hitte alcohol vermoeidheid = niet zo'n hele goede combinatie. Verder 's middags nog naar het Pantheon, Trevifontijn en nog wat gebouwen waar ik de naam van vergeten ben. Op de kaart zag ik Ara Pacis, dus daar moest en zou ik naartoe, maar dit bleek een voedselmuseum te zijn. Ik was erg teleurgesteld na de lange wandeltocht. Rond 6 uur moesten we weer naar het vliegveld, want je zou het bijna vergeten zijn, maar ik was eigenlijk onderweg naar Argentinië!
De vlucht was één groot drama. Ik was niet van plan veel over de vliegreis te gaan vertellen, maar in dit geval moet het maar. We bleken in een vliegtuig te zitten waar minimaal 50% bejaard was en met een rolstoel naar hun stoel gebracht moesten worden. Dit leverde vertraging op, 75 minuten om precies te zijn. We hadden bijbetaald zodat je kon kiezen waar je zat (ik wilde per se bij het raam) maar de Italiaanse meneer van Alitalia zei dat het toch echt niet door ging. Na veel gemopper en gepush lukte het zelfs mij niet om de man over te halen. And I can be very persuasive. Ik werd bij het middenpad geplaatst, precies waar ik NIET wilde zitten dus. Ik zat naast Señora Elda. Een aardige Argentijnse mevrouw die helaas zondag een ongeluk had gehad en van top tot teen in het gips zat. Dat was natuurlijk erg sneu, maar wat ook erg jammer was is dat ze de helft van mijn stoel óók in beslag nam. Na dat gedoe met die stoelkeuze was ik dus ECHT NIET BLIJ. Toen ze ook nog eens lekker breed ging zitten met haar voeten bij mijn voeten was voor mij toch echt de maat vol. Señora Elda sprak geen woord Engels en ik was blij dat ik haar in het Spaans kon vragen of ze niet kon wisselen van stoel met haar man. Cambiar? No.. lo siento pero no es posible. Great. Zat ik dan met Elda 14u lang op m'n schoot. Na een uur en een kwartier te laat vertrokken te zijn, bleek ook nog eens dat we meteen turbulentie hadden. Dit zou dan ook 14 uur aanhouden. Geen minuut zonder turbulentie. Kutplaats Señora Elda turbulentie = ik wil het er niet eens over hebben. Gelukkig was Elda wel heel erg vriendelijk en weet ik nu alles over haar leven.
Toen we eindelijk aankwamen in Buenos Aires, stond Eline al op ons te wachten: ze had namelijk een directe vlucht en was een half uur voor ons geland. We gingen met de bus naar de stad en de taxi bracht ons verder naar ons appartement die we via Airbnb hadden geboekt. Het huis van hippie Priscila was erg kleurrijk. En ze heeft een barbie in haar badkamer (Wie heeft dat nou?!). We bleken precies in het hét uitgaansgebied van Buenos Aires te zitten, in Palermo Soho. Priscila gaf ons een nummertje van Piet, zo ga ik hem hier even noemen, om geld te wisselen. De economie in Argentinië ligt helemaal op z'n gat je krijgt voor elke dollar maar 9 zielige pesos uit de ATM. De Argentijnen gaan daarom helemaal naar Uruguay om dollars te halen, om ze hier vervolgens illegaal in te wisselen voor de 'blue rate'. De blue rate was 13.70 pesos, in plaats van 9. Met een simpel rekensommetje zie je dus dat je 50% winst maakt door je geld illegaal in te wisselen. Piet had z'n eigen kantoortje met zo'n geldtelmachine. Ik had even het gevoel dat ik bij de eindbaas was beland in the Wire. Piet was erg aardig en ik weet zeker dat ik hem nog vaak ga zien komende maanden. Ik dacht het eerste wat ik doe in Buenos Aires is feesten, maar helaas, we lagen om 20.00 uur al op bed. Het is hier 5 uur vroeger, dus het was eigenlijk al 1u plus ik had geen oog dichtgedaan in het vliegtuig.
De volgende dag gingen we op appartementenjacht. De Airbnb was namelijk maar voor 10 dagen. De dag erna gingen we weer appartementen bezoeken. Zaterdag gingen we dan eindelijk een dansje wagen! Ons oog viel al snel op twee hele leuke barretjes: The Temple Bar en de Budabar. Helaas stonden bij beide barretjes dikke rijen dus besloten we verder te lopen. We belandden in een ander leuk - althans dat dachten we op dat moment - barretje. Ze doen hier in Argentinië niet aan kleine porties. Je krijgt hier grote borden eten die je voor de helft niet eens op kan, en van kleine glazen hebben ze ook nog nooit gehoord. We hadden net Gin Tonic besteld toen we ons realiseerde dat er toch echt iets mis was met deze tent. Er waren toch wel erg veel mannen en de vrouwen die er waren, waren best apart. Ja je raad het al, we waren in een gaybar beland. Niets mis mee hoor, maar we voelde ons hier toch niet helemaal op ons gemak. Ik had m'n drankje iets te snel opgedronken en we gingen toch maar in die rij staan bij the Temple Bar.
Hier ontmoetten we al snel een groep Argentijnse studenten waar we eigenlijk de rest van de avond mee hebben gefeest. Argentijnen zijn super open mensen. Spreken geen woord Engels, maar doen wel veel moeite om je te helpen en te verstaan. Ik was best wel een beetje bang dat Argentijnen lelijk zouden zijn, neem Lionel Messi. Gelukkig is Messi gewoon niet moeder's mooiste en is de rest wel gewoon prima. Wat we ook al snel ondervonden hadden is dat Argentijnse jongens ware gentlemen zijn. Ze laten je niet alleen over straat lopen en begeleiden je overal naartoe. Nadat we thuis waren gebracht door onze nieuwe Argentijnse vrienden dook ik snel m'n bed in. Gelukkig geen kater toen ik wakker werd, thank god, want we moesten nog een appartement bezoeken in Palermo. We gingen er met de metro naartoe en daar eenmaal aangekomen was ik meteen verkocht. Dit was geen appartement, maar een fucking penthouse. Ik betaal in Amsterdam hetzelfde voor m'n sneue container dan wat ik hier ga betalen in Buenos Aires voor een mega groot appartement in de beste wijk van Buenos Aires: Palermo. Grote woonkamer, 3 slaapkamers en zelfs 2 wc's. Oh man I love Buenos Aires, nu al! Het wordt helemaal te gek! Foto's van la suite komen nog, ik duik nu lekker mijn bed in want morgen om 08.00 moet ik bij Don Quijote staan, een Spaanse taalschool aan de andere kant van de stad. Ik had last minute toch maar besloten nog een intensieve cursus Spaans te doen van een week, om mezelf voor te bereiden op de business courses die in het Spaans gegeven worden.
Besos,
Duanice
-
13 Juli 2015 - 12:18
Sanne:
Hahahahhaha! Die vliegreis met Elda is echt hi-la-risch! Blij dat je al leuke vrienden hebt gemaakt :) Dat appartement klinkt heeeel goed. Geniet er allemaal van Dua!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley